Uzm. Dr. Arzu SARP

Hocam küçükken babamdan kemerle dayak yedim benle abim Fakirlik içinde büyüdüm hep bir uzaktan kumandalı arabam olması istedim şimdide geçti tabi Amcam biriyle konuşurken ben de arada konulurken çocukken beni itekledi sosyal fobi bile oldu  yabancı ortamlarda nasıl konuşacağımı bilemiyorum bayan olan bir yerde karşı taraf kıskanır edasıyla hiç konuşmak istemiyorum ortamda bile bulunmak istemiyorum işsizliğin yüzeme vuruldu ailem tarafından babam anneme sürekli yükleniyor genellikle kavgalarımız bundandır ben annemin tarafını tutuyorum anlaşamıyorum babamla baba bile diyemiyorum ona ne zaman demediğimiz bile hatırlayamıyorum. Arkadaşlık ilişkilerde çok iyi olduğum söylenemez genellikle hep geride olan en yakın arkadaşım bile yardımcısı gibi görünen benim. Üzüldüğüm şu ki değer verdiğimden değer alamıyorum. Bir insanın üstüne çok düşüyorum kaybetme korkusu oluyor. Özge diye sevdiğin kız vardı çok üstüne düştüm reddetti beni sonra zamanla unutursun dedi bana bana inat mı oldu bilmiyprum bu zamana kadar unutamadım. Hayatıma sevdiğim biriside girmedi. Bir insan ben yadırgadım mı ve ya ailemi zoruma gider unutamam. Samimi davranınca insanlar bana hakaret etme haddini bile buluyor artık kendimi yadırgıyorum insanlara cevap veremiyorum diyemiyorum neden bunu diyorsun benimle konuşurken dikkat et. ellerim titriyor sinir halimde kalp atışlarım korkuyor muyum ne evin içinde tartışma her zaman evde bile duramıyorum hocam yardım edin 2 tane psikolog bir psikyatriste gittim. Ha bire paxera ilacı ben ilaç kullanmak istemiyorum. Kendimi ifade etmek istiyorum güçlü durmak istiyorum gerektiğinde yapmıyorum diyebiliyim artık kendimi zarar vermiyim hep işyerlerinde sıkıntı yaşıyorum. Genellikle müdür personel ikisi bir arada oluyor. 2 tane 2 yıllık mezunuyum. Etrafımdakiler 4 yıllık mezunlardı kuzenimin arkadaşları hep beni küçük görüyorlar 2 yıllık mezunum diye yorum yaptığımda o kadar bilgin varsa neden 4 yıllık okumadın diye yeriyorlardı. Lisede benimle dalga geçiyorlar konuşmuyorum kendi halinde olduğum için muhatap olmadığım bir çocuk çok pis bir küfür etti unutamadım keşke cesaretim olsaydı da dövseydim onu belki unuturdum o zaman. Hocam hiç bir sene rahat edemedim. Hep eziklik korumasız bir hal var bende. Güclü bir ailemde var ama kendim gücsüzüm. Hayran olduğum kişiyle konuşamam ben. Babam amcamı çok med ederdi yanında konuşamadım. Sevdiğim bir insan chat cevap vermediğinde ben ne yaptım aceba hoşuna gitmedi hemen düzeltiyim kendi kendimi yiyip bitiriyorum. Tabi  karşıdaki umursamaz davranıyor haliyle. Ben kendim olamıyorum sanki insanlara yalvarıyorum kabullensinler diye. Özür dilemek bilemiyorum. Hep sonu reddedilmiş adam yerine koyulmama muhatap olmama. Ölmek istiyorum artık bu başıma gelenlerden dolayı. Ayıp birşeymiş gibii saklıyorum benim ayıbım insanlar bilse bende uzaklaşır kaygısı var galiba hemen kötü düşünme oluyor üstümde bir panik ne yapsamda kendimi öne çıkartırım diye. Şaka yapmayı severim yalnız insanlar şakalarıma tiksinerek bakıyorlar. Deli doluyumdur. En çok kardeşlerime ve sevdiklerime takılırım. Bugünlerde sivil savunmaya girdim hizmetli birisi orda sivil savunma amiriyim diyor eğitimlerde öyle dedi kızların yanında beni kendi altındaki sorumlu yaptı. Hoşlandığım kıza yanaştı. Kızda esprilerine gülüyordu çok zoruma gitti beni kızın yanında bitirdi.yarın beni erkenden uyandır diyordu. İşlek atıyorsun diyordu ertesi gün kız yüzüme bile bakmadı. O durumdan olduğunu biliyordum neden cevap veremedim neden kendimi savunmadım ben bu karekterzmiyim yerin yedi katında gömülsem hakederim ancak içim rahat olur uzaklaşırım bu dünyada benim yerim yok iyi niyetli olmak zor. Buna benzer çok rezillikler yaşadım hocam beni geliştirin bu konuda. Son durağı siz olun. Artık insanlarla tartışmaktan korkuyorum