Ben 6 yaşında evebeynleri birbirinden ayrılmış biriyim, 3 kardeşiz, ben de ortancayım. Babam yurt dışına gittiğinden beri hiçbir maddi yardım yapmadığından, annemin ailesi bize baktı. Sert bir aile yapısına sahip olduğumuz için, bu süreçte (6 yaşından 23 yaşına) hep annemin ailesi tarafından ezildim. Her hatamızda çok ağır ithamlar görerek büyüdük, babanın yokluğu başa kakılarak büyüdük, kendimi hep şartladım, üniversiteye geçince hiçbir şey kalmayacak diye. Fakat hiç öyle olmadı, maddi durumum çok zor, tipim, fiziğim iyi fakat kız arkadaşımla görüşmeye gidecek param dahi olmuyor. Üniversitemde burslu okuyorum ve çevremdeki bütün insanlar maddi durumları iyi, yaşamları güzel olan insanlar. Haliyle insan geçmişe yönelik olarak da bir şeyler yaşıyor fakat bilemiyorum, nedir bu? Ben okula gitmek istemiyorum, hep evde kalasım var, gitmem gerektiğini biliyorum ama gidemiyorum, sabahları uyandığımda kendimden nefret ederek uyanıyorum, göğsüm daralıyor, kendime vurduğum bile oluyor, artık zarar vermeye başladım kendime, ne yapacağım bilmiyorum, bir psikolog veya psikiyatr, nereye gitmemi, ne yapmamı önerirsiniz?