SAYIN DOKTORUM; EVLİLİĞİN BİR İŞKENCEYE DÖNÜŞECEĞİNİ SÖYLESELER,ABARTIYORLAR DERDİM.NE YAPACAĞIMI BİLEMİYORUM.EŞİMDE BENDE ÇALIŞAN İNSANLARIZ.38 YAŞINDA BİR BAYANIM.4 VE 2 YAŞLARINDA KIZLARIM VAR.EŞİM EVLİLİĞİMİZİN İLK GÜNLERİNDE GAYET BANA SAYGILI BENİ SEVEN BİRİYKEN AİLESİNİN BENİ KABULLENMEMESİ VE YAŞADIĞIMIZ TARTIŞMALARDAN SONRA EŞİMİN BANA OLAN TAVRI DEĞİŞMEYE BAŞLADI.ŞUANDA KOPMA AŞAMALARINDA.BENİ HER DEFASINDA TOPLUMDA OLSUN YALNIZ OLSUN KÜÇÜMSEYEN TAVIRLAR İÇİNE GİRDİ,ÇOCUĞUNU AZARLAR GİBİ BAĞIRIYOR.O BAĞIRINCA BENDE BAĞIRMAYA BAŞLADIM.AĞZIMA GELENİ SÖYLEMEYE BAŞLADIM.GEÇ VAKİTLERE KADAR BENİM YANINDA OTURMAMI İSTEMEYİP ÇALIŞMAMI İSTİYOR 2 BEBEĞİMİN YANINDA ELİMDEN GELENDEN FAZLA PERFORMANS GÖSTERMEME RAĞMEN ONU MUTLU EDEMİYORUM YATAKLARIMIZ HATTA ODALARIMIZ AYRI.ÇÜNKÜ O ÖYLE İSTİYOR.ARTIK NE YAPACAĞIMI ŞAŞIRDIM.BANA BİR YOL GÖSTERİN NE OLUR.AİLE HEKİMİNE GİDELİM BÜYÜK ŞEHİRE DİYORUM,O BANA GELSİN DİYOR.ANLAYACAĞINIZ HERGÜN AĞLAMAKTAN BIKTIM,SAYGILAR...