Merhabalar, değerli hocam, kısa ve öz olarak sorum şudur. Ben ilkokul ve öncesi yani çocukluk aklımın erdiği dönemlerde son derece dışa dönük, lider ruhlu, en ufak şeylerden bile zevk alabilen, hayattan tat alan, hiç kötülük düşünmeyen, adeta arınmış birisiydim. Sonra liseye geçtiğimde son derece pısırık, içe dönük, zayıf karakterli, hayattan zevk almayan, karamsar, hiç bir umudu kalmayan birisine dönüştüm. Bu durumumun farkındaydım. Günden güne bu hal üzerime oturdu ve ben müthiş bir şekilde içe dönük, kendimi tanımaya yönelik araştırmalar yapmaya, daha doğrusu lise hayatım boyunca hissederek, kendimi, özümü bulmaya çalıştım yani son derece umut besleyen, lider ruhlu, neşeli, pozitif biriyken nasıl olur da birden tam tersi birisine dönüşüverdim? Hep bunun cevabını aradım, adeta amatör bir psikolog edasıyla çocukluğuma inmeye çalıştım, yaşadığım önemli bir olay var mı düşündüm, sonra birden bir şeyi fark ettim. Sorun aslında ne lise, ilkokul ne de ortamdı, şöyle bir derince düşündükten sonra aslında sorunun kişiler olduğuna kanaat getirdim naçizane çünkü lisede de, ilk okulda da kişilere karşı eşit davranmıyordum, evet, mesela bazı kişilere karşı biraz önce saydığım olumlu özellikleri yansıtıp hoş karakter çizerken bazılarına karşı olumsuz, sevimsiz, itici biri oluyordum, böyle olduğum durumlarda içimde müthiş bir rahatsızlık oluyordu, fark ettim ki aslında liseye geçince olumsuz davrandığım kişilerin mekanı gibi şartlanıp böyle tamamen zıt karakter sergiledim. Eğer bu benim karakterimse, bu yönümle hiç barışık olmadım, sonra derslerden koptum, farklı şeylere yöneldim, artık o çevresinde pek çok sevdiği olan, sempatik çocuk yerine sevimsiz, itici, yalnız birisi vardı yani kısacası hocam, arınmışken kirlenmiş gibi oldum, bir insan böyle olabilir mi? Yaşadığım ilçede psikolog var mı bilmiyorum, gidersem çevremin tepkisi olumsuz olacak gibi korkuyorum, en iyisi size danışmak diye düşündüm, şimdiden teşekkürler.