''Kalbin gıdası oksijen''

Kalp, özel bir kastan yapılmış, bir günde yüz bin kereden fazla kasılarak tüm dokularımıza kan pompalayan bir organımızdır. Sürekli çalışması sebebiyle vücudumuzun diğer organlarının birçoğundan daha fazla oksijene ihtiyaç duyar. Kalbimizin sol karıncığından pompalanan oksijenden zengin kan, kanı tüm vücuda taşıyacak aorta damarına atılır. Her kalp vurumuyla aortaya atılan kan, bir ağacın gövdesinden ayrılan dallar gibi giderek incelen bir damar ağından akarak tüm dokularımıza yayılır. Aorta ana damarının verdiği ilk dallar kalbin kendisini besleyen damarlardır. Kalbimizin kaslarına bu damarlar ve dalları kan götürür. Kalbi besleyen bu damarlara ve dallarına Latince adıyla koroner (taç) damarları veya koroner arterleri (atar damarları) diyoruz. Bu damarların daralıp içlerinden yeterli kanın akamayacağı duruma gelmelerine de koroner damar hastalığı diyoruz. KALP KRİZİ NEDEN OLUR Bu damarların veya dallarından birinin tıkanması, yeterli kan ve oksijen ulaştırılamadığı için, tıkanan dalın beslediği kalp kası bölümünün ağrı çekmesine ve nihayet zayıflayıp ölmesine yol açar. Buna ‘‘kalp krizi’’ veya Latince ‘‘infarktüs’’ denir. Tıkanan damar ne kadar büyük ve oksijensiz kalıp ölen alan ne kadar genişse, kalp o kadar ağır yaralanmış olur. Damarlarda darlıkların oluşmasını önlemek, oluşmuş darlıkların ötesine kanın gitmesini sağlamak kalp hastalıkları uzmanının birinci görevidir. TIKANMA NASIL ANLAŞILIR Kalbin bozulmuş kan dolaşımının düzeltilmesi ile ilgili çabalar günümüzden 50 yıl öncesine dayanıyor. 1958 yılında Dr. Mason Sones adlı bir kalp uzmanı, ABD'de Cleveland Kliniği'nde, kalbi besleyen damarların ağzına koldan sokulup ilerletilen incecik bir boru (katater) ile özel bir boyalı madde verip röntgen filmi çekti. Koroner anjiyografi denilen bu yöntem hızla yaygınlaştı. Ancak bu yöntemle saptanan darlıkların düzeltilmesi için gerekli olan tedavinin bulunabilmesi için 10 yıllık bir çaba gerekti.