Soru:

31.07.2012

Evliliğim tehlikede

Merhaba. Ben 27 yaşında, 3 yıllık evli bir bayanım, eşimse 33 yaşında, sorunum eşimin ailesinin evliliğimize gereğinden fazla müdahale etmesi, bu duruma benim saygısızlık yapmamak adına sessiz kalışım ve eşime rahatsızlığımı dile getirdiğimde eşimin sorunu ailesiyle konuşmadığı gibi beni suçlaması, evlenmeden önce eşimin ailesine bağımlı olduğunu hiç düşünmemiştim, yeni evlendiğimiz zamanlardaki sorunlarla, şuan geldiğimiz noktadaki sorunlar hep aynı ve ben gerçekten hassas bir insanım, kimseyi kırmamaya çalıştığım gibi kimsenin de beni kırmamasını isterim ancak eşimin ben kırılmışım, yarılmışım umrunda değil, hiçbir şekilde konuların konuşularak çözülmesinden yana değil, ona kalırsa ailesi her istediğini söyleyecek, bense duymazdan gelip eşime huzursuz olduğum şeyleri aktarmayacağım, haftada 2 defa gittiğimiz halde gidip gelmediğimize dair şikayetler, başkalarının gelinleriyle kıyaslamalar, her işi benden bekleme ve bunu açık açık söyleme, görümcemin ve kaynımın bana bir merhaba bile diyememesi, hem de her görüşmemizde, k.validemin birisine senin gelinim olmanı çok isterdm gibi laflar söylediğini benim duyabileceğim şekilde anlatması, sorunlar kabaca bu şekilde, eşime üzülüyorum diye anlattığım zamansa onun yanındayken bile yaptıklarını, söylediklerini görmediği gibi, sen beni ailemden soğutmaya çalışıyorsun, aramızı bozmaya çalışıyorsun gibi şeyler söyleyip beni suçluyor ve konuyu çok uzatırsam, çok konuştuğumu, bağırdığımı iddia edip üzerime yürüyor, hemen her görüşmemizde bana bir laf sokma telaşı olduğu için ben de gitmek istemiyorum, bize hem kızıyorlar gitmediğimiz zaman, kimi zamansa bizim gideceğimiz günü bile bile başka bir yere gidiyorlar, haber de vermiyorlar, kapıya dayanıp kalıyoruz, onlar gittiği zaman sorun olmuyor ama evde olup da biz gitmemişsek hemen telefon geliyor, son olan olaysa 1 hafta görüşmedik kayınvalidemlerle, geçen hafta perşembe günü gittiğimizde ise yine arayıp sormadığımızı, onlardan giderek uzaklaştığımızı söyledi ve orada durduğumuz süre boyunca benimle tek bir kelime konuşmadılar, ben de eşimin yanında cevap vermek istemedim ve eşim de bana surat yaptıklarını göre göre inatla oturdu, ben dışarı çıktığımda eşime hala aynı şeyleri söylemeye devam etti kayınvalidem, eşimse annesine diyemiyor ki anne bazen de siz evde olmuyorsunuz, o zaman sorun olmuyor da neden şimdi sorun oluyor diye, kayınvalidem diyor işte gelmiyorsunuz, eşim de sakin sakin ne alakası var, geldik ya, bu şekilde cevap veriyor, neyse ben buna çok üzüldüm ve eşime dedim, ben dersem bozulurlar, sen neden demedin diye, biraz da uzattım konuyu, günlerce küstük, o da bana demediğini bırakmadı, ben onları dışlıyormuşum, haftada 2 defa gitmek bile bana fazla gelmiş, sanki onlar hiç birşey yapmıyorlar ama ben gitmek istemiyorum yine de, bu koşullar altında haftada 1 bile fazla ama anlamıyor, en son dediği pazar günü, bundan sonra hiç bir şekilde annemlere gitmeyeceksin ve bunu onlara diyeceğim, bir daha gelmeyecek diyeceğim dedi ve tek başına gitti ailesine, ben de diyorum ki bu çözüm mü? Ne diyeceksin neden gelmeyecek dediklerinde ve eşim diyemez siz surat yapıyorsunuz, o yüzden getirmem ben artık diye, o kapasitede bir insan değil, sadece dediği bir daha gelmeyecek, kendisi ailesinin yaptıklarından ötürü onlarla karşı karşıya gelmek istemiyor ve beni suçlu göstermeye uğraşıyor, bir de kayınvalidemler de eşim gibi düşünüyor, eşimin çorapları kalmış ve k.validem onlara sarılıp ağlamış, ben oğlunu elinden aldım diye, beni kabullenemediler bir türlü, henüz bebeğimiz yok ve eğer olursa sorunlarımız bambaşka bir boyut kazanır diye endişeleniyorum, ona bile karıştılar, bilmem kimin kaç senedir olmuyormuş, baştan istemeyince sonradan olmuyormuş gibi saçma sapan şeylerle bana düşüncelerini aşılayacaklarını sandılar, komşularının ağzından bana laf sokmalar, benim onlara alışamadığımı söylemiş bir komşuları, nedenini sormadınız mı dediğimdeyse cevap şu oldu, beni halılarını yıkarken, camlarını silerken, kapı önlerini süpürürken görmedikleri ve bebeğimiz olmadığı içinmiş, şaka gibi, siz ne cevap verdiniz dedim, tabi ki belki de bu tamamen onların düşüncesi olduğu için bir şey diyememişler, bir temizlik yapışında ben gitmediğim için eşimi arayıp bağırıp çağırmış, eşim de onlar birşey dedi mi kendini kaybeder ve bana dedi ki ''ANNEM BİR DAHA TEMİZLİK YAPTIĞINDA GİTME DE GÖR NE OLUYOR'', beni gözden çıkarmaya hazır, ne olur dedim, en fazla boşanırız, mahkemede de dersin annemin evinin işlerini yapmadı diye, sana ne derler acaba dedim, tabi bir şok yaşadı, o sandı ki aman ne olur beni bırakma, ben annenin her işini yaparım, ne demek ya? Ben evlendiysem sevdiğim için evlendim, gündelikçilik yapmak için değil ve çok yaşlı değiller, tamam yaşlı olsalar tabiki yapayım ama onun bana yaptığının adı garez, beni o şekilde görüyorlar, kızları hiç bir şekilde hiç bir işe el sürmez, ben gittiğimde yemek olmuyor genelde, yemek yapıyorum, bulaşıkları toparlıyorum ama yetmiyor, bana emir yağdırıp duruyor k.validem, tavırları hiç hoş değil, çocuğa söyler gibi, kızına yapamadıklarını bana yapmaya, benim üzerimde otorite kurmaya çalışıyor (telefonla bile kontrol etmeye çalıştılar yeni evliyken) hem gitmemizi istiyor hem özenip de bir kap yemek koymuyor genelde, şimdi benim eşimi ikna etmem lazım, benim gitmemem çözüm değil, eşimin onlara bu durumu anlatması lazım kırmadan ama anlamıyor ki, sanki ben ona git annenle kavga et benim için diyorum, eşim tüm bu olanlar karşısında hiç bir şey yokmuş gibi davranıyor, benim delirmemi veya terk etmemi bekliyor sanırım, evlilik terapistine gitsek gerçekten çok pahalı, altından kalkamayız. Eskişehir'de yaşıyoruz, belediyelerin açtığı evlilik okulu gibi kurs da yok, olsa hemen gideceğim eşimi de ikna edebilirsem, lütfen yardımcı olun, şimdiden teşekkürler.