Bundan yaklaşık 4 yıl önce ablamların ısrarıyla bir psikiyatra (Ali Saffet Gönül) gittim. Özelinde muayene olduğumdan ara muayenelere gidecek ekonomik durumum olmadığı için 1 yıldan sonra ara muayenelere gidemedim. İşin garibi (bence garip) doktorum da merak edip beni aramadı bile. Yaklaşık 3 yıl boyunca Efexor 75 kullandım.
Bu ön bilgiden sonra şimdiki sorunuma geleyim;
ilk vaka: Ali Saffet Bey’in ilaçlarını kullandığım bir dönemde Ramazan ayında sahur sonrası uyku tutmadı. Sağa sola dönüp durunca daral geldi ve orucumu bozdum. Babam emekli imam-hafızdır biraz okudu bana. Ama geçmedi ve kendimi sokağa attım. Yşadığım sıkıntı daral maalesef normal insana anlatılır türden değil… Sabah olunca devlet hastanesindeki psikiyatr uzmanına gittim. Ona durumu anlattım. O ara 2 ya da 3 gün unuttuğum için Efexor’u içmemiştim. Doktora bunu söyleyince bana “Bu ilaç bir program dâhilinde bırakılır. Hemen ilaçlarına geri başla. Bırakacağına karar verdiğimizde program yaparız” dedi. Bu olay sonrası 1,5 yıl kadar daha Efexor kullandım. Tabi bizim Ali Saffet Bey beni hiç arayıp sormadı. Sonra Alaşehir Devlet Hastanesi’ndeki psikiyatr uzmanı bana bir süre Efexor 37,5 ve ardından Prozac verip ilacı bıraktırdı. Efexor’u bıraktıktan sonra 2-3 ay kadar hiç sorun yaşamamıştım.
ikinci vaka: Bundan yaklaşık 4-5 ay önce gece uyku tutmadı. Bir ara zorlukla dalmışım. Daldığımda üşütmeden dolayı burnumun bir deliği tıkanmış. Onun verdiği sıkıntı ile aniden uyandım. Uğraşmama rağmen burnum açılmadı. Ve en önemli ayrıntı; ben bu tür sıkıntılara gelemiyorum psikolojim çok hafif. Acayip daral geldi. Çatlayıp ölecek gibiyim adeta. İnanın çatlayabilirim o durumlarda. Babamı uyandırdım. Bana ayet-dua okuyuverdi ama geçmedi. Hemen giyinip sokağa çıktım. Dolaştım biraz rahatladım. Eve döndüm zorlukla uyudum.
üçüncü vaka: Yattığım oda çocuk odası ve karanlık hem de küçük. İlk vakadan 2 ay kadar sonra bir gece uyumak için yatağıma yattığımda küçük ve karanlık odam bana mezar gibi geldi kendimi balkona attım.
son vakalar: Geçtiğimiz hafta sonu öğle saatleri TV. De film izliyordum. Filmde bir sahne uçağın içinde geçiyor. Bir baktım ki uçağın tavan yüksekliği otobüs kadar yani kısa. Camlar da küçük ve cam kenarında herkesin oturma imkânı yok. İçime daral geldi. Ben hayatta uçağa binemem çıldırırım dedim. Film bitti. Odama geçip uyuyayım dedim. Ama koridorda yine daral geldi. Hemen giyinip kendimi sokağa attım.
Dün ikindi sonrası evde yalnızdım. Uyumuşum. Hatırlamadığım sıkıntı veren bir rüya sonrası birden kalktım. Baktım akşam oluyor. Rüyanın da etkisiyle bir daraldım ki. Bağırmama ramak kaldı. Abdest alıp dışarı attım kendimi; Güneş henüz batmamışken aydınlıktan faydalanayım dedim. Ve faydalandım. Biraz olsun rahatladım.
* Akşam saatleri yaklaştıkça endişem artıyor. Karanlık zamanlarda sıkıntım artacak endişesindeyim, korkuyorum.
* Daralmalarım yaşadığım sıkıntılardan hemen sonra geliyor (mesela uyumayı başaramama, burnumun tıkanması gibi)
* Durumum daha da karmaşıklaşıyor ve ağırlaşıyor. Geçen hafta üniversite yıllarında dinlediğimiz şarkıları dinledim. Ağladım. O yıllara tekrar dönmek istedim. Bu noktaya kadar normal. Ama bunun mümkün olmadığını anlayınca da daral geldi.
Durumum ağırlaşıyor. Artık gündüz saatlerinde de korkuyorum. Uyumaya korkuyorum mesela. Lütfen bana yardım edin.
- sürekli buz gibiyim
- 18 yaşındayım ama 15 yaşındaki çocuk gibiyim
- Psikolojik mi bilmiyorum rüyada gibiyim
- Rüyada gibiyim çok değişik bir his
- Nefes darlığı Acil Nefes alamıyorum daralıyorum
Siz bir Doktor musunuz?
