Merhaba,
Danışmak istediğim konu babamla ilgili. Babam 60 yaşında. Eskiden beri yemek konusunda fazlaca hırslıdır, özellikle çok acıktıysa yemeği saldırırcasına yer, fazla yer ve fazla yemesini doyduğumu bilmiyorum şeklinde açıklar. Bir buçuk yıl önce gençliğinden beri içtiği sigarayı kendi isteğiyle bıraktı ve hala bir türlü bu duruma alışamadığını söylüyor. Ardından barsaklarında ciddi bir enfeksiyon çıktığı için yiyebileceği yemekler uzun süreli olarak sınırlandı (kızartmalar, baharat vb tümden yasaklandı). Diyete çeşit olarak özen gösterdi ancak eskisine göre çok daha hafif şeyler yese de, yeme miktarı yine çok fazla olunca kilosunda da azalma olmadı. 1,75 boyunda ve 95 kilo civarı. Aslında buraya kadar iyi gibi, ancak 6 ay kadar önce kalp krizi geçirdi. Kriz geçirdiğini anlamadığı için gecikildiğinden kalbin ilgili damarla ilgili dokuları hasar gördü. Birkaç defa anjiyo oldu iki damarına stant takıldı, böylece bir darbe daha yemiş oldu. Hastalıkların birini kendine yakıştıramazken ikinci çok daha ciddi hastalıkta gelince psikolojisi daha bir bozuldu. Benim gözlemim aklı karmakarışık oldu. Sağken şunu da halledeyim gibi cümleler kurmaya başladı. Damarlarında çok fazla tıkanıklık varmış ve by-pass yapılabilecek kadar iyi olmadığını söylüyor doktoru. Bir kriz daha geçirirse pek şansı yokmuş. Başlarda biraz korktu ancak kısa süre sonra eski yeme miktarına geri döndü. Pilav, ekmek gibi karbonhidrat ağırlıklı besinleri çok fazla tüketiyor. Maddi durumumuz fena değil bu yüzden et türevlerinden de bolca tüketiyor. İşe gidip geliyor ama çok kısa mesafe yürümeler dışında egzersizde yapmaya ikna edemiyoruz. Yedikleri konusunda hatırlatma yapınca aşırı derecede sinirleniyor ve daha da çok yiyor (bu hastalanmadan öncede böyleydi). Hani doktorun moral için fena değilsin demesini fırsat bilip yemeği artırması gibi bizler uyardığımız yada en ufak bir şey dediğimizde de sinirlenip bunu daha fazla yemek için bahane ediniyor. Kalp krizi sonrası kilo vermediği gibi 3-4 kilo da aldı sanırım. Şeker değerler sınıra yakın her an şeker hastası da olabilir. Annemle birlikte yaşıyor ve annem çok özen göstermesine rağmen hiç sonuç alamıyoruz. Ben yemek yeme hırsının altında 7 çocuklu nispeten fakir bir aileden gelmesinin, hani bir tür yemeğin kapanın elinde kalmasının bir sonucu olabileceğini, altında psikolojik bir şeyler olduğunu düşünüyorum. Hani diyetine dikkat etse uzun yıllar sağlıklı yaşayabilecekken, kendisini sonuna yaklaştırıyor sanki. Ailecek çok üzülüyoruz. Belki psikolojik destekle çözüm bulabilirmiyiz diye ümitlendim, kendisi de çok soğuk bakmıyor gibi. Doktora gitsek ne tür bir uzman tercih etmeliyiz. Nasıl bir yol izlememizi tavsiye edersiniz danışmak istedim. Yardımınız için şimdiden teşekkürler.