Merhaba. 28 yaşında erkeğim. 8 ay önce ani kalp çarpıntısı, titreme, terleme ve beraberinde olumsuz düşüncelerden dolayı psikoloğa gittim. İlk zamanlar kötü düşünceler, beklemediğim bir anda ve yoğun olarak geliyordu. Örneğin ölmekten veya çıldırmaktan korkuyordum, bir anda etrafımdaki nesneler, insalar bana son derece yabancı, korkutucu görünüyordu, kendi kardeşlerimi dahi bir anlığına tanıyamıyordum, çok az bir süre, belki bir saniyeden az. Karanlıktan korkuyordum, üst geçit gibi yüksek bir yerdeyken, aniden oradan kendimi aşağı atacağım korkusu geliyordu, mutfakta bıçak veya çatal (yaralayıcı aletler) elimdeyken onu birine veya kendime saplayabileceğim korkusu geliyordu. Buna benzer bir sürü düşünce oluşuyordu. Bunları kendi kafamda evirip çevirip bir gün bunların gerçekleşeceği ihtimaline inanmaya başlayıp resmen kriz geçiriyodum.
İlk gittiğim psikolog panik atak teşhisi koydu. Düşük dozlardan başlayarak ve gidişata göre yeni ilaçlar ekleyerek ilaç kullanmaya başladım. 2 ay sonra şehir değiştirmek zorunda kaldım. Başka bir psikolog obsesif kompulsif olduğumu söyledi. Eski ilaçların yanına yeni ilaçlar da ekledi. Yaklaşık 5 ay ilaç tedavisinden sonra, belirtiler hayatımı etkilemeyecek seviyeye indiği için psikoloğuma tedaviyi bırakmak istediğimi söyledim; zira ilaçların yan etkilerinden de bunalmış durumdaydım ve son bir ayda dozları düşürerek tedaviyi bıraktım (psikoloğumun da bilgisi dahilinde).
Sizden öğrenmek istediğim, son iki haftadır bu düşünceler tekrar gelmeye başladı ve tekrar aynı şeyleri hafif şiddette yaşamaya başladım. Hastalığım tam olarak nedir? Aslına bakarsanız, hastalığımın isminden çok, merakım, aklıma istemsiz olarak gelen bu kötü düşünceleri gerçekleştirecek kadar çıldırabilir miyim yani kendime veya başka birine kesinlikle zarar vermeyecek, pozitif ve çok neşeli biriyim fakat aklıma gelmemesi gereken bu düşünceler beni gerçekten korkutuyor. Bazen o denli yoğun oluyor ki, bu düşüncelerle sürekli boğuşmak zorunda kalmak, bir gün çıldıracağıma büyük ihtimal vermek, tanıdıklarıma, sevdiklerime zarar verme ihtimalini düşünmek. Bunların yerine intihar etmek daha mantıklı görünüyor.
Umarım anlatabilmişimdir sorunumu. Aklımda sürekli böyle düşünceler dönüp duruyor.
Ayrıca, annem, büyük erkek kardeşim ve dayım manik depresif hastası. Genetik benzerliğimden dolayı bu hastalığımın manik depresyona dönüşme ihtimali var mı?
(Kullanmış olduğum ilaçlar: Risperdal, Tegretol, Venegis Xr iki tane daha vardı, isimlerini şu an hatırlayamadım).