Ben babamı oniki yaşında kaybettim. Kendisi intihar etti. O zaman bu olay beni çok etkilememişti. Ama şu son zamanlar sürekli aklıma geliyor. Babamı o zamanlar o kadar çok sevmediğim halde, nedense o öldükten sonra kimi sevsem kaybedecekmişim gibi geliyor. Bazen en umutsuz zamanında ona intihar ettiği için kızacağım halde ona hak verirken buluyorum kendimi. "Yaşamaya değer birşey bulamamış bu hayatta diyorum." Bazen düşünüyorum. Olmayan şeyleri ama bunlar sanki birgün olabilecekmiş gibi. Sonra kendi düşündüğüm, kafamda tasarladığım şeylere kendimi ağlarken buluyorum. Duygularımı çok yoğun yaşayan bir insanım. Sevdiğim insanları çok seviyorum ya da hiç sevmiyorum. Duygularımın ortası yok. Acaba bu olaylar duygusallığımdan kaynaklanıyor olabilir mi? Yoksa bir uzmandan yardım almalı mıyım?)
Bu o yaştaki bir çocuk için ciddi bir travmadır. Bence bu travmaya ait olan yas sürecini geç yaşamaya başlamış olabilirsiniz veya yaşadığınız bir olay altta yatan sorununuzu açığa çıkarmış olabilir. Olayın tekrar tekrar aklınıza gelmesi Travma Sonrası Stres Bozukluğu ile ilişkili olabilir. Bunlar sadece yorumlarım ama MUTLAKA bir uzmanla görüşmenizi öneririm. Bolu'da üniversitede pskiyatride değerli hocalarımız var randevu alıp görüşebilirsiniz.