Problemleri çok fazla kafama takıyorum. Son bir ay içinde kendimi kaybetmiş gibiyim. Sevgilim beni sırtımdan vurdu ve gitti. Bana yardımcı olan, kardeş gözüyle gördüğüm, bana dost elini uzatan bir kız vardı ve daha öncesinden bunun sevgilisi ile kavga etmiştim, o kızla konuşmamı istememişti ama kız benim zor durumumu görerek bana yardımcı olmak istedi ve sevgilisi bu durumu öğrendi. Bana telefon açıp küfürler yağdırdı. Kendimi çok suçlu hissediyorum çünkü öyle bir durum hissediyorum ki iki kişinin arasını bozmuş gibiyim adeta. Aynı zamanda insanlar beni anlayamıyor. Herkesin çıkar üstüne yaşadığı bir dünyada başkalarını düşünerek yaşadığımı düşünüyorum, diğer insanlara değer vererek onları üzmemek için sessiz kalıyorum fakat onlar bu sessizliğimi acizlik olarak anlıyorlar. Sürekli sürekli sürekli üstüme geliyor her şey. Bugünlerde beynimi adeta pres makinesine sokmuşlar gibi hissediyorum. Canım yanıyor, ağlayamıyorum. Ağladığımda da kendimi kolay kolay toparlayamıyorum. 22 yaşındayım ve saçlarımın çoğu beyazlamış durumda. Hayat bu yaşta beni çok yordu, geleceğe nasıl güvenle bakacağım hiç bilmiyorum.)