Hocam küçüklüğümden beri dershane, okul, özel kurslar derken yetti canıma herşey üst üste gelir oldu. Şu an 17 yaşındayım ama herşeyden herkesten nefret eder hale geldim ilk önce babamın vefatı onun üzerine şimdi yeni yeni ortaya çıkan kimliği belirsiz hastalıklarım. Tüm bunlar beni o kadar yordu ki bazen ne istediğimi neden yaşadığımı sorgulayıp duruyorum. Babamın vefatına hiç ağlamadığım için herkes zaten benden büyük bir atak bekliyordu bende ortaya birden çıkan bu hastalıklarımla insanların teorilerini doğrulamış oldum. Babamı kaybetmem benim için sorun olmamıştı ama iç dünyam benimle pek alakalı değilim düşüncelerimi hiç umursamıyorum hep içimdeki bene karşı çıkmak için onun dediğinin tersini yapıyorum annem ve ablamla muhabbetim çok kötü babamdan sonra hiç arkadaşım kalmadı arkadaşım kaldıysa da şu an 2 tane var ve onların da benimle en büyük ortak yönü babalarının yaşamıyor olması. Kimsenin benimle arkadaş olmasına izin vermiyorum okulda her işimi kendim hallediyorum kimseyle ilgileniyorum herkesi terslediğimin farkındayım ama insanlar hala benim yanımda olma derdindeler. Gün boyu evden dışarı çıkmıyorum hep bilgisayarda bir şeyler araştırıp duruyorum, kitap okuyorum, çizim yapıyorum ama annem ve ablamın yüzünü görmemek için odadan çıkmıyorum. 3 sene önce babamın vefatından sonraki değişim için psikolojik destek almıştım ama doktorumla ters gittiğimiz için sinirlenip tedaviyi bıraktım. Şu an nerden geldiğini bilmediğim sinir sıkışmaları çekiyorum annem ve yakınlarımız daha fazla bu durumu yaşamamam için tekrar psikoloğa gitmemi istiyorlar ama ben onları dinlemek istemiyorum. Yok olmak istiyorum bu dünyadan kendimi bir buhar gibi soyutlamak istiyorum kalabalık ortamlardan. İnsanları ve hayvanları sevmiyorum çok sinirliyim birisinin ne haber demesi bile kavga çıkarmam için yeterli. Herkes benden ve tavırlarımdan çok korkuyor ama merhametli olduğumu anladıkları için beni iyi sıfatına yerleştiriyorlar. Ne istediğimi bilmiyorum, kim olmak istediğimi hiçbir şey bilmiyorum. İleriye dönük bir hayalim veya beklentim yok tek isteğim yaşlanmamak ya da yaşlandığımı görmeden 27 yaşlarında ölmek istiyorum. Bu yaşımda bile hayat bana bu kadar darsa ilersini düşünmeye gücüm kalmıyor. Âşık olmak istiyorum aşka sahip bir yaştayken ama kimseye izin vermiyorum annemi düşünmesem şu an gerçek anlamda kendimi bu dünyadan silmiş olurdum ama bana destek olan bir tek o var. Annemle aramız çok iyi değil yani diğer ana kız muhabbetlerimizden yok cinsel kimlik konusunda çok zorluk çekiyorum anneme açıklamak istemediğim ama beni yiyip bitiren gerçeklerim var. Bir psikoloğa gitmek istesem gizlilik ilkeleri neler olur?