Eşimle konuşamıyoruz. Ortak yanlarımız yok. Evlenmeden önce de böyle idi. Aşarız zannettik. Önceleri ciddi çaba sarfediyordum fakat onun sürekli seninle konuşamıyoruz tarzı söylemlerinden dolayı artık ben de birşeyler yapmak istemiyorum. Artık nerde ise hiç konuşmadan günlerimiz geçiyor. Bu her ikimizin de farkında olduğu bir problem.
Bir de dışarı çıktığımızda yanımızdan geçen veya kafeye oturduğumuzda etraftaki her kıza bakması var. Sadece bir kez baksa anlarım önemsemem. Aynı kıza defalarca. Yeni evlendiğimizde yanımda laf bile atıyordu. Uyardım. Olmadı. Daha sert uyardım. Boşanmakla tehdit ettim. Azaldi. Fakat şu sıralar tekrar arttı. Ama artık beni incitmiyor. Umursamıyorum bile. Bu yüzden fark etmemiş gibi davranıyorum. Korkum şu ki bendeki sevgi bitiyor.
Daha birçok şey var ama önemlileri bunlar. Bunları aşarsak diğerlerini görmezden gelebilirim. Önerilerinizi bekliyorum.
İlginize teşekkürler.)
Görmezden gelmek en büyük yanlış olacaktır.Sorunlarınızı aile terapisi ile çözmelisiniz.şu aşamada yapacağınız en uygun durum budur.Çünkü bu sadece sizin sorununuz değil ikinizin sorunu..eşinizi bu konuda ikna edin ve zaman kaybetmeden aile terapisine gidin...şu an dinse bile bir süre sonra tekrar sorunlarınız ortaya çıkabilir..http://www.tavsiyeediyorum.com/psikolog_12740_selma_akbulut.htm