Merhaba doktor bey, ben biriyle konuşurken canım sıkılıyor herhalde, konudan konuya atlıyorum. Birbiriyle çelişkili anlamda ifadelerde kullanıyorum konuşurken sık sık. Konuşuyorum konuşuyorum konuşuyorum en sonunda az önce söylediğime ters, mantığına uygun olmayan bir şeyi söylüyor öyle tamamlıyorum konuşmamı. Dengesizliği engelleyemiyorum her zaman, karşımdaki durumun farkında, bu beni üzüyor. Böyle cümleler kurduğumda kendimi zihnen tatmin olmamış hissediyorum (daha konuşacağım yani.) canım sıkılıyor değişik duygu dalgalanmaları oluyor beynimde, bunları hissediyorum, kendimi konuşmaya veremiyorum, konsantrasyonum zayıf. Sözlerimi de sanki savuruyorum dikkatimi vermeden düşünmeden ezbere konuşunca. Bu genelde hep böyle. Beynimi düşüncelerden sıkıntılı hissedersem, canım sıkılırsa başka şeylere konsantre olamıyor, böyle saçma şeyler yapıyorum. Doktor bey, herhangi bir yakınımı kaybetmedim. Bundan 3 yıl evvel obsesif kompulsif bozukluk dolayısıyla ilaç kullandım psikiyatristin verdiği. Fakat ilaç çok ağır geldiği için 8 ay sonra bıraktım. Kesinlikle obsesifim bu 1. biriyle konuşurken elimi kolumu bir yerlere değdiriyorum, parmağıma bastırıyorum. Tabi o sırada karşıdaki onu dinlemediğimi başka bir şeye konsantre olduğumu anladığı için bozuluyor. Tam bir kriz durumu karşıya anlatamazsınızda moralim bozuluyor. Merak ediyorum bu kadar duygu durum bozukluğu bipolar bozukluk olabilir mi birde? Bende sendrom şu şekilde aklıma bir şey takılıyor (genelde hassas olduğum şeyler) onu düşünüp kafada istediğim şekilde mantığını kurmak için çeşitli bağlantılar kuruyorum düşünüyorum beynimi tatmin etmeye çalışıyorum. Aksi takdirde aklım orda oluyor bir şey yapamıyorum, sinirlilik oluyor, kimseyi dinlemiyorum. Herşeyi onu kafada düşünüp çözümlemekle olumlu olacağını düşünüyorum. Bir yığın saçma sapan düşünceler ve göğsüm cız ediyor bu düşünceler aklıma geldiğinde.(gene düşünmek zorunda kalacağım diye korkuyorum) beynim o kadar bozuldu ki o düşünceler aklıma geldiğinde beynimin tepesinde bir şey oluyor hissediyorum. Sizce ayrıca bipolar bozukluk var mı bende? Nedir bu yaşadıklarım? Ben özel sektörde çalışan biriyim. İşi olan donanımlı bir insanım. Herşeyle mücadele ederken birde bunun olması beni yıkıyor her defasında bir türlü kurtulamıyorum.)
Geçmiş olsun, Öncelikle sizi muayene etmeden tanı koymanın doğru olmadığını düşünüyorum, bununla birlikte sizde obsesif kompulsif hastalık belirtilerinin yoğun olduğunu düşünüyorum, nacak bipolar bozukluk konusunda emin olamadım. Bazen bu iki durum bir arada bulunabilir.bipolar bozuklukta daha çok hareketlilik, aşırı enerji, çok para harcamak ve bazen aşırı neşe durumları olabilmektedir. Bence sizin muayene olarak tekrar tedaviye başlamanız uygun olacaktır. Yrd. Doç. Dr. Rıdvan Üney ridvanuney.com
bazı zamanlar (günden güne de olabiliyor) aşırı neşeli olabiliyorum, duygu durumumda değişiklikleri direk hisediyorum (çevrenin bunu rahatlıkla farkedeceği belirtiler veriyorum gülüyorum, enerjik oluyorum o an.. açılmış hissediyorum kendimi).. ayrıyetten çok para harcıyorum, kendimi mutlu etmek için alışveriş yapıyorum sabretmekte yok bende..mantık kurmadan düşüncesizce alışveriş yapıyorum.. Birde eğer canım birşeye sıkılırsa kafayı çok takabiliyorum, mutlaka ona gereğini yapma ihtiyacı hissediyorum. boşveremiyorum rahatsızlık duyuyo beynim. Birde olaylara kendimi kaptırıyor abartıyorum, pişman olacağımı bile bile kendime sahip olamıyorum ikili ilişkilerde.. çokta duygusalım bir anda gözlerim dolabiliyor, kendimi üzmek için eskiden yaşadığım olumsuzluklara acımtrak senaryolar yazıp ağlayabiliyorum.. hayal dünyasında yaşıyor gibiyim. Sonra kendime geliyorum moral veriyorum kendime ve hayatla mücadele ediyorum.. İnsanların gözüne devamlı bakarak asla konuşamam, devmalı bakarak asla dinleyemem.. Hep gözüm başka yere bakar sonra geri döner, eğer tatmin olmazsam birdaha bakıyorum sonra geri dönüyorum, tabi bu arada da karşıdakini dinliyorum sözde.. o yüzden de bazen az önce dedimya gibi tepkiler alıyorum..
Bu konuda ne dersiniz? Ben eskidende kendimi sıkardım, sıkarak konuşurdum falan.. hep korku vardı içimde. Şimdilerde öz güvenim yerinde yani rahat davranabiliyorum ama bazende dibe inişler yaşıyorum psikolojik olarak, hiç anlam veremiyorum nasıl oluyorda o hale gelebiliyorum.. Genelde birilerine karşı duruş sergileme gerekirken bu tarz özgüvensizlikler yaşıyorum. Kendine güvensiz ve korkak başka birir olabiliyorum. Ters psikoloji gibi. Olmasını istemediğim (gereğinden fazla güvensizlikler gibi) şeyleri yaratıyorum davranışlarıma sergiliyorum.