Merhaba hocam, kızım 2 yaşında, apartmanda kapı kapansa ses geliyor diye korktum korktum deyip ağlıyor, başka daireden ses gelse kucağımda olsa dahi kucağımdan inip arkama saklanmaya çalışıyor, sarılmama müsade etmiyor o dakika, kendini arkama atmaya çalışıyor. "Korkma ben evdeyim, baban evde, yukarıda başka amcalar oturuyor, onlar kendi evlerindeler" diye anlatmaya çalışıyoruz, bazen o da söylüyor, birşey yok, korkmaya gerek yok diyor, birden "korkuyorum amaa" diye ağlıyor, hocam, çocuğuma nasıl anlatabilirim korkacak birşey olmadığını? Yardımcı olursanız çok sevinirim.)
Bizler doğduğumuzda metalik seslerden, ani seslerden korkma donanımıyla dünyaya geliriz. Şu an dünyayı çevresini yeni yeni anlamlandırmaya başlayan çocuğunuz için bu tür sesler korku kaynağı olabilir. Siz bu sesleri onun yanında da çıkararak (örneğin apartmandan çıkarken apartman kapısının sesini duymasını sağlamak gibi) bu sesin nereden geldiğini deneyimsel olarak anlatabilirsiniz. Onu anladığınızı, korkmasının normal olduğunu kabul ederek yaklaşmalısınız. Korkma dememelisiniz. "evet ses biraz fazla yüksek bir sesti" yada "ne kadar hızlı kapandı kapılar" gibi geri bildirimler vermenizi öneririm. Zamanla ani yada kendisine korkutucu gelen seslere duyarlılığı azalacaktır.