12 yıllık evliyiz. 3 ve 4. sınıfa gidecek olan 2 çocuğumuz var. Eşimle karşılıklı konuşarak anlaşma kararı verdik. Burada nelere dikkat etmeliyiz. Özelliklede çocuklarımızın bu ayrılıktan en az nasıl etkilenecekleri konusunda yardımınızı rica ediyorum. Onların olumsuz etkilenmemesi için neler yapmalıyız? Okul yaşamlarının etkilenmemesi için ne tür tedbirler almalıyız? Hangi aşamada bu olayı onlarla paylaşmalıyız? Resmi olarak ayrılınca yoksa daha öncesinde mi? Okullar açılmadan konuşmak daha mı doğru olur? Ayrılık gerçekleştikten sonra neler yapmalıyız? Muhtemelen ben onlardan ayrı yaşamaya başlayacağım ne sıklıkta ziyaret etmeli ve neler yapmalıyım?
Şimdiden teşekkürler.)
Merhabalar, Sorduğunuz soruların hepsini buradan cevaplandırmam benim için çok mumkun değil ama sorularınız bu süreçte kaygılı olabileceğinizi düşündürdü. Bana kalırsa en doğrusu çocuklarla çalışan bir psikologdan yardım almanız. Ancak yine de ilk yağılması gerekenleri söyleyeyim... Öncelikle çocuklarınıza ayrılma kararı adığınızı annesiyle birlikte söyleyin. Çocuklarla konuşurken öfkelenmeden,kaygılanmadan, oldukça doğal bir süreçten bahsediyor gibi konuşmalısınız. Çocuklar ne söylediğinizden çok (sezgileri çok güçlü olduğu için) nasıl söylediğinize bakarlar. Çocuklara vereceğiniz mesaj şu olmalıdır : [biz annenizle anlaşamadık, ayrılıyoruz, ancak ikimizde sizleri çok seviyoruz ve anne babanız olmaya devam edeceğiz. Düzeniniz çok değişmeyecek ve ben haftasonları sizleri görmeye devam edeceğim... ]. Çocuklar boşanmalardan muhakkak etkilenirler, ancak onlar için dünyanın sonu değildir, çocukların çok gelişkin ve esnek başaçıkma yetenekleri vardır. Boşanmadan bahsetmeyi ertelemeniz bana kalırsa gereksiz. Okul başarılarının azalmaması için günlük rutinlerimumkun oldugunca az değişssin. Görüşmelerinizde çocuktan ayrıldınız diye, veya (çocuklarım üzülüyor) diye her istediklerini yapmayınız. Anlayışlı olun ancak Sınır koymaya devam ediniz. ESenlikler